çünkü şarkılarımı tamamlayan insanlar önemlidir.
Bir parıltı eksikliği var bu ofisin insanlarında. Aptallık, eğitimsizlik, cibilliyetsizlik değil aslında (tamam bazılarında bunlar da var ama), oturup muhabbet etmek istemiyorsun. Yalnız yemek yemek seni rahatsız etmiyor, çünkü muhtemelen 2-3 uzaktan tanıdığın yanında daha çok sıkılacaktın. Değil öğlen Starbucks'a gitmek, tamamen yalnız kalacağın bir yer arıyorsun ki en azından kitap oku - en iyisi o değil mi?
Bir tek senin bölümündeki insanlar var, onlar en iyileri, en parlakları bu güruhun içinde (bir tanesini ayrı tutmak zorundasın ama!). Onlarla aynı frekansta olduğunu kanıtlıyor yaşadığınız her an, masa arkadaşın mesela, eski ofis arkadaşın olan aynı zamanda. saçmasapan bir işin ortasında, fark etmeden bir şarkı mırıldanırken sen, "it's hard to say it, I have to say it-" diye,
"it's probably me" diye tamamlayan adam.
Böyle bir parıltı işte, bir parmak şıklatması kadarcık ve o kadar önemli.
(23 Mart 2012 - 10 Temmuz 2012, İstanbul)
0 yazmadan duramayan var!:
Yorum Gönder