2020'ye çok güzel girdim. Yüksek, keyifli. Şehrin sakin bir yerinde, uzandığım yerden gece ışıklarını izlerken ve elim başka bir insanın kolunda; insan sıcaklığını, uykusunda derin derin nefes alıp verirken kaslarının hafifçe titreştiğini hissederken uykuya daldım.
Bumble'dan karı çağırıp, onlar hevesli diye istemeye istemeye berbat bir partiye gitmek zorunda hissetmediğime çok, çok, çok memnunum (italik ifadeler bana ait değil ama bana ufak bir zafer duygusu veriyorlar, yalan yok). Bir süredir bunları yapmıyor, daha önemlisi yapmak zorunda hissetmiyorum. Bu 2019'a ve yaşadığım 34 yıla karşı ilk büyük kazanımımdı: Kendimi kurcalamaktan vazgeçtim. Daha az başarılı, daha az sevilen, daha güzel, daha zayıf, daha güçsüz bir kadın olamam. Malzeme bu.
Bu vazgeçişten ötürü hissettiğim huzur, ağaçlıktan. Hani o klipteki koca ağaç var ya. Ben oyum işte, kendimi rahat hissettiğim bir yer bulup orada duruyorum. Yaşsız, fark edilmemesi imkansız. Azametine hayranlık duyulan. Gidersiniz; gider dolaşır, istediğiniz kadar yorulup gelirsiniz yine gölgeye, ben buradayım. Benim keyfim durduğum yerde yerinde en çok. Bize yakıştığında karar kıldığımız bir kapasitede, üstünde tartışmaksızın anlaşıp, görüşmeye devam ederiz. Lafı çevirirsiniz...
"_ Kardeşim Şule!
_ Efendim?
_ Kardeşim Saffet!"
...duymamış gibi yaparım. Çok da iyi yaparım "mış gibi'yi, en az 10 yıllık tecrübem var.
Sanki yanımda akşam sikeceğiniz kızdan hiç bahsetmemişsinizcesine, bana bir antitez sunarsınız...
"_ O adamların hisleriyle ilgili sen bi sonuca vardın ama"
...gülümserim. Yanımda akşam sikeceğiniz kızdan bahsetmiş olduğunuzu yüzünüze vurmam asla. Gerek yok ki. Eşşek kadar insanlarız. Bu yıl 35 yaşım bitiyor benim, ikimizi toplasanız bir yaşam beklentisi ediyor. Artık anlıyorum.
Tabii ki arkadaşız, iyi arkadaşız hem de. Gizli anlamlar yok, demek istemeler yok, karışık sinyaller yok, kafa karışıklıkları yok. Size yalnızlığımdan söz edebilir, dert yanabilirim çünkü gizemli olmayı umursamıyorum. Size kendimle ilgili gerçek fikrimi söyleyebilirim çünkü beni nasıl gördüğünüz önemli değil. Bunların hepsini yazabilir ve okurken ne düşüneceğinizi -belki ilk kez bu derece- umursamayabilirim çünkü arkadaşız. Üzerinde konuşmaya gerek olmadan, bize yakıştığında karar kıldık arkadaşlığın. Konuşmadan anlaştık, çünkü ağaçlar gerçekten gerekmedikçe konuşmaz.
Sahiden daha iyiyim artık. 2019 kötü başladı, çok iyi bitti. 2020 daha iyi olacak.
Bu da yeni yılda yazmayı yeniden artırma isteğime dair ilk adımım olsun.
01.01.2020 İstanbul
